Η σχέση μου με τη φάβα δεν ήταν πάντα αυτή που είναι τα τελευταία χρόνια. Σαν παιδί με το που την έβλεπα στο τραπέζι έκανα ένα μακρόσυρτο ...μπλιαααχχ και απομακρυνόμουν για να απολαύσω τα ζυμαρικά ή τα μπιφτέκια μου που ήταν τα αγαπημένα μου πιάτα. Μεγαλώνοντας άρχισα να καταλαβαίνω την αξία και τη νοστιμιά της. Συνειδητοποίησα ότι η φάβα είναι ένας "καμβάς" που επάνω του μπορούν να ζωγραφιστούν και να γραφούν άπειρες ιστορίες νοστιμιάς με διαφορετικά υλικά.