Καλή σας μέρα! Για σήμερα μια ξεχωριστή ανάρτηση... μιαν ανάρτηση με συσχετισμό ενός κλασσικού έργου του Άντον Τσέχωφ κι ενός γλυκού του Στ. Παρλιάρου με δική μου "φτιαξιά" αλλά και πινελιά (εντάξει...ξέρω καλά ότι αυτό δεν σας ξαφνιάζει).
Τα βύσσινα είναι ένα από τα αγαπημένα μου φρούτα που, μπορεί να μην μου αρέσουν ωμά αλλά τα λατρεύω, κυριολεκτικά, σε γλυκά, μαρμελάδες, λικέρ και σιρόπια.
Ο "Βυσσινόκηπος" του Τσέχωφ είναι επίσης ένα έργο που λατρεύω και που, θεωρώ, ότι αναλογικά έχει τη σημασία του και τον συσχετισμό του με τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα.