κόκκινο κρασί φυσικά! Τί άλλο! Ο καιρός κρύωσε λιγουλάκι (αν και όχι πολύ) και το χωριάτικο λουκάνικο αρχίζει να γίνεται ιδανικό μεζεδάκι! Παλιά Καβάλα... κάπου στα 1992, τέλη Νοεμβρίου! Ο καιρός μουντός, βροχερός και το κρύο τσουχτερό. Περασμένες 9 το βράδυ και μόλις βγαίνεις από το αυτοκίνητο (αφού έχεις ανέβει όλη την ανηφόρα και έχεις περάσει του κόσμου τις στροφές) η μυρωδιά από ξύλο και ψητά κατακυριεύει τα ρουθούνια σου! Βαθιά ανάσα και η μυρωδιά μαζί με τη φαντασία παίζουν σκληρά παιχνίδια στο νου και τους σιελογόνους αδένες! Αχ αυτή η βροχή!!