Άρτος... ψωμί... περιβάλλεται από ιερότητα, από μυστήριο, είναι αναπόσπαστο μέρος της θρησκείας μας και όχι μόνον, αλλά διατήρησε και στη ζωή ανθρώπους ή καλύτερα ολόκληρους λαούς σε περιόδους δύσκολες όπου η πείνα κυριαρχούσε.
Κάποτε για να γίνει το ψωμί χρειαζόταν χρόνος, διαδικασία αν και παρόλα αυτά πολλά σπίτια, ειδικά στα χωριά, είχαν το δικό τους ζυμωτό ψωμί φυσικά, με προζύμι που έφτιαχναν από βασιλικό.
Τί βλέπεις στη φωτογραφία; Ένα ψωμί ζυμωτό, παραδοσιακό, ένα καρβέλι που όπως το βλέπεις (εγώ τουλάχιστον) το μόνο που αποζητάς είναι και λίγη φέτα από δίπλα ή λίγο κασέρι! Θα μπορούσα να περάσω μέρες και μέρες τρώγοντας ψωμί και τυρί, όπως τότε... όταν ήμουν μικρή που αυτό ήταν το αγαπημένο μου κολατσιό.
Προσπαθώ να βάλω μέρες τη συνταγή αυτή, αλλά λογάριαζα χωρίς τον covid. Ηρθε κι αυτός, ευτυχώς άργησε και πέρασε χαλαρά. Αφορμή για λίγη ξεκούραση. Πάντα υπάρχει ένα καλό μέσα σε κάτι ας το πούμε κακό.Επίσης, δεν προλαβαίνω τις εποχές. Αυτό το πράγμα που ο χρόνος τρέχει κι εγώ από πίσω δεν φτάνω.Φθινόπωρο δεν κατάλαβα.
Γαλλία και γαλλική μπαγκέτα ταυτίζονται. Είναι το πιο αγαπημένο ψωμί, σχεδόν σύμβολο της γαλλικής κουλτούρας, προστατευμένο από την εποχή του προέδρου Φρανσουά Μιτεράν με κρατικό διάταγμα. Οι γαλλικές μπαγκέτες έχουν συνήθως μήκος 40-70 εκ. και διάμετρο 6 εκ. περίπου.
Πανεύκολο, αφράτο με κόρα τόσο όσο...τραγανή αυτή η φόρμα λαδιού είναι το πιο ξεκούραστο ψωμάκι που μπορούμε να φτιάξουμε. Προϋπόθεση; Το βραδάκι να ανακατέψουμε απλά τα υλικά με ένα μαχαίρι (όχι μυτερό, ούτε με "δόντια"), να το αφήσουμε σε ζεστό μέρος για 1 ώρα, περίπου, και να το βάλουμε σε καλά λαδωμένη φόρμα του κέικ.
