Ο χρόνος κυλά...το Πάσχα πλησιάζει και η νηστεία καλά κρατεί για αρκετό κόσμο!!! Διαβαίνοντας το μονοπάτι των αναμνήσεων, πηγαίνω προς τα πίσω... στα χρόνια που ήμουν μικρή, στα χρόνια που στην οικογένειά μου ήταν κυρίαρχη η νηστεία, με εξαίρεση εμάς τα παιδιά! Άφθονες οι νηστίσιμες λιχουδιές που χόρευαν εναλλάξ στο οικογενειακό τραπέζι!! Ένα μόνον πιάτο έκανε κάθε μεσημέρι σταθερά την εμφάνισή του... το πιάτο με το ταχίνι που, αραιωμένο με λίγο νερό και αρκετό μέλι ή ζάχαρη, ικανοποιούσε τον ουρανίσκο χωρίς περιττές φιοριτούρες.
