Πρωινό

Ανακαλύπτοντας την προηγούμενη εβδομάδα ένα νέο αγγλικό βιβλίο για ψωμιά, έπρεπε να αρχίσω να δοκιμάζω τις συνταγές του... εξ άλλου το αλεύρι και τα ζυμάρια είναι από τα αγαπημένα μου παιχνίδια. Μου φαίνεται τόσο χαλαρωτική η διαδικασία ζυμώματος... θυμάμαι πόσο γέλασα όταν στο πρώτο μου σεμινάριο στην Αμ.

Καλή σας μέρα! Σάββατο και πάλι! Μια εβδομάδα ακόμη πέρασε ...αστραπιαία!! Μερικές φορές έχω την εντύπωση ότι δεν καταλαβαίνω πόσο γρήγορα περνούν οι μέρες!!! Υπάρχουν βέβαια και κάτι μέρες δύσκολες όπου όλα πηγαίνουν στραβά κι ανάποδα και φτάνω ασθμαίνοντας στο βράδυ ...ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο! 

Καλημέρα σας! Πρωί Σαββάτου και ο καιρός εδώ πάνω είναι μάλλον μουντός. Γιατί μάλλον;; Γιατί εκεί που είναι μουντός και νομίζεις ότι ο γκρίζος ουρανός αγγίζει τη γη, εκεί μετά από λίγο ο ήλιος κάνει φιλότιμες προσπάθειες να εμφανιστεί και να στεγνώσει τα πάντα που είναι γεμάτα με ...πανέμορφες σταγόνες υγρασίας!

Είναι πλέον γεγονός κυρίες και κύριοι, το ραντεβού φιξαρίστηκε: στις 24 Αυγούστου και ώρα 5:30μμ το βλαστάρι μου θα αποκτήσει όνομα και εμείς θα ενωθούμε εις σάρκαν μίαν ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Όχι ότι ήμουν ποτέ το κοριτσάκι που από μικρό ονειρευόταν τον παραμυθένιο γάμο, το τέλειο νυφικό κτλ αλλά για τον μπεμπαρίνο έναν τζερτζελέ θέλω να τον κάνω.

Ύστερα από πολλές διατροφικές ατασθαλίες, εθισμό στα γλυκά και νούμερα στη ζυγαριά που δεν είχα ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου, αποφασίσαμε μαζί με τον αντρούλη μου ( γιατί κι αυτός από συμπαράσταση προς την γκαστρωμένη δυσκολεύεται πλέον να κλείσει τα παντελόνια του..) να αρχίσουμε τρέξιμο και να μειώσουμε λίγο τις θερμίδες που προσλαμβάνουμε κάθε μέρα.