Αλμυρή πάστα φλώρα... λατρεύω τη γλυκιά ...γιατί όχι κι αλμυρή; Σε μια στιγμή αλμυρού παραληρήματος, μια στιγμή από κείνες τις σπάνιες μπροστά στις αντίστοιχες των ξαφνικών υπογλυκαιμιών έπιασα το νου να τρέχει σε δρόμους που περιστοιχίζονταν από θάμνους αλμυρής ζύμης, τυρένια δέντρα και φυτά με πολύχρωμα, λαχταριστά, μικρά ντοματίνια! Και τώρα ζητάω από σας μια τίμια απάντηση... πώς θα αντιδρούσατε εάν συλλαμβάνατε το νου σας να περιδιαβαίνει τέτοια μέρη; Τί θα κάνατε; Θα το αγνοούσατε; Θα κάνατε ότι δεν καταλαβαίνετε; Αδύνατον!